این مهم است که والدین بچه‌ها را در مورد واقعیت‌ها در فضای مجازی، آگاه کنند. کودکان باید بدانند، افراد و موقعیت ها در فضای مجازی، همیشه آن چیزی نیستند که آن‌ها می بینند.

یک درس خیلی واقعی به فرزندان، این است که، آن‌ها بتوانند بین آنچه واقعی است و آنچه که جعلی است، تفاوت قایل شوند و آن‌ها را از هم تشخیص دهند.

علایمی که می‌تواند نشانه یک موقعیت کلاهبرداری باشد:

  • اظهاراتی مربوط به برنده شدن یا گرفتن چیزی به صورت رایگان

  • درخواست اطلاعات شخصی

  • تلاش‌های فیشینگ، به معنی تلاش برای سرقت اطلاعاتی مانند اطلاعات ورود به سیستم یا جزئیات حساب در ظاهر یک ایمیل مطمئن یا سایر ارتباطات آنلاین

بنابراین لازم است همیشه قبل از هر عملی در فضای آنلاین بیندیشید و آگاه باشید که بیشتر این کلاهبرداری ها با تحریک احساساتی نظیر کنجکاوی، طمع و … در افراد به وقوع می پیوندند. یاد بگیرید که به عقلانیت خود اعتماد کنید.

اما مهم‌ تر از دانستن تمام نکات آموزشی، نحوه ی ارتباط و آگاه سازی فرزندان است که اهمیت دارد، تا بتوان به نتیجه مطلوب رسید.

لازمه دستیابی به بهترین نتیجه این است که ابتدا والدین باید حضور فرزندانشان را در این فضا به رسمیت بشناسند و به او اعلام کنند که حضور مثبت در این فضا، جزو حقوق فرزندان است.

زیرا گاهی دیده شده که بدون اعلام این مورد، کودکان با احساسات منفی نظیر عذاب وجدان، از حضور در فضای مجازی، رنج می برند، در صورتی که با رسمیت بخشیدن به حضور کودکان در این فضا، هم فرزندان و هم والدین می‌توانند با ترسیم نقشه ی راه درست، آرامش و امنیت را به ارمغان بیاورند.

گام بعدی برقراری ارتباط دوستانه با فرزندان است، تا فرزندان والدین را به عنوان حامی و تکیه گاه مطمئن، هم در فضای مجازی و هم در فضای حقیقی بشناسند و از اینکه نگرانی‌ها و ترس‌های خود را با آن‌ها در میان بگذارند، هراس نداشته باشند.

برای عمیق‌تر شدن این رابطه ی دوستی، والدین می‌توانند، بعضی از ارتباطات خود با فرزندانشان را، به فضای مجازی منتقل کنند و به نوعی دوست مجازی فرزندشان نیز شوند.

والدین باید بدانند به جای امر و نهی های خشک، بهتر است همراه و دوست فرزندانشان باشند تا بتوانند آن‌ها را از خطرات این فضا در امان نگه دارند.