برای کودکان و نوجوانان بسیار مهم است که بدانند در شبکه‌های اجتماعی چه رفتاری داشته باشند و چگونه عمل کنند. آنها باید بدانند، همان‌طور که هر فردی در جامعه برای خودش شخصیتی دارد در شبکه‌های اجتماعی نیز این شخصیت از بین نمی‌رود و باید در این فضا نیز بر اساس شخصیت خودشان فعالیت کنند.
تنها تفاوت فضای مجازی و حقیقی در این است که اگر ما در این فضا فعالیتی داشته باشیم
- سریع دیده می شود.
- اثر طولانی و همیشه ماندگاری دارد.
- حتی با حذف آن به صورت کامل از بین نمی‌رود و تنها از دید فرد پنهان می ماند.
- رفتارها زیر ذره‌بین هستند.
- تحلیل رفتارها در فضای مجازی با نرم‌افزارها است و محتوای زیاد در این فضا باعث گم شدن فعالیتهای ما نمی شود.
پس نیاز است که والدین این موارد را با فرزندانشان در میان بگذارند، تا آنها را از قرار گرفتن در موقعیت های پرخطر حفظ کنند.
- اگر کسی برایشان اپلیکیشنی فرستاد آن را نصب نکنند.
این نکته هم برای بچه‌ها و هم بزرگترها قابل استفاده است.بخصوص در مواقعی که موبایل بچه‌ها و والدین مشترک است، والدین باید دقت بیشتری داشته باشند. شاید برنامه‌ای مناسب بزرگترها باشد ولی برای بچه‌ها مناسب نباشد.
- اگر فرد ناشناسی پیام دوستی فرستاد، آن را قبول نکنند.
آنها باید بدانند، آنچه در اینترنت می‌بینند واقعی نیست. در پیام رسان ها تنظیمی وجود دارد که مشخص می‌کند که چه کسانی حق دارند، من را به گروهی اضافه کنند. می‌توانید با تنظیم آن، این حق را فقط به کسانی که می‌شناسید، بدهید.
- اگر کسی لینکی فرستاد، بر روی آن کلیک نکنند.
ممکن است خطر آفرین باشد.همچنین می تواند یک نرم افزار مخرب بر روی دستگاهشان قرار دهد.
- اگر کسی گفت که این خبر را برای دیگران باز ارسال کن، این کار را انجام ندهند .
در صورت شایعه بودن خبر، آنها به پراکنده شدن شایعه کمک کرده اند.
- کودکان نباید دارایی های با ارزش خود، مانند اطلاعات شخصی و مدارک شناسایی خود را برای دیگران ارسال کنند.
انتشار اطلاعات شخصی ، باعث سوء استفاده افراد، از کودکان می شود.
کودکان را تشویق کنیم، در صورتی که دچار نگرانی و تردید شدند، آن را با والدینشان در میان بگذارند و سؤالاتشان را بپرسند. در پاسخ نیز، والدین باید با گوش دادن و درک بدون قضاوت، از فرزندان خود حمایت کنند.
به فرزندان خود بگوییم که لازمه حضور سالم و امن در این فضا عاقلانه برخورد کردن و ملاحظه کار بودن است.